آنگاه که غرور کسي را له مي کني،
آنگاه که کاخ آرزوهاي کسي را ويران مي کني،
آنگاه که شمع اميد کسي را خاموش مي کني،
آنگاه که بنده اي را ناديده مي انگاري ،
آنگاه که حتي گوشت را مي بندي تا صداي خرد شدن غرورش را نشنوي،
آنگاه که خدا را مي بيني و بنده خدا را ناديده مي گيري ، مي خواهم بدانم،دستانت را بسوي کدام آسمان دراز مي کني تا براي خوشبختي خودت دعا کني؟.
بسوي کدام قبله نماز مي گزاري که ديگران نگذارده اند؟ نويسنده برادر عزيزمان رضائي آدرس: http://avayearam.com/
وبلاگتان چون هميشه زيبا و پرمحتواست .
اميدواريم باز هم شاهد حضور و استفاده از نظرات خوب و سازنده تان باشيم
التماس دعا
برادر كوچكتان حسين

آنگاه که غرور کسي را له مي کني،
آنگاه که کاخ آرزوهاي کسي را ويران مي کني،
آنگاه که شمع اميد کسي را خاموش مي کني،
آنگاه که بنده اي را ناديده مي انگاري ،
آنگاه که حتي گوشت را مي بندي تا صداي خرد شدن غرورش را نشنوي،
آنگاه که خدا را مي بيني و بنده خدا را ناديده مي گيري ، مي خواهم بدانم،دستانت را بسوي کدام آسمان دراز مي کني تا براي خوشبختي خودت دعا کني؟.
بسوي کدام قبله نماز مي گزاري که ديگران نگذارده اند؟ نويسنده برادر عزيزمان رضائي آدرس: http://avayearam.com/
وبلاگتان چون هميشه زيبا و پرمحتواست .
اميدواريم باز هم شاهد حضور و استفاده از نظرات خوب و سازنده تان باشيم
التماس دعا
برادر كوچكتان حسين

با سلام

ضمن تشكر از بازديد شما از وبلاگمان اميدواريم باز هم شاهد حضور شما و استفاده از نظرات سبزتان باشيم

موفق و مويد باشيد .

التماس دعا

سلام نازنين

روان تو از سفيد ترين سغيد ها سفيد تر است

منتظر مطلب تازه اي از شما هستم

سلام

خدا كنه كه به حاجت دل برسي نه به هوس. خدا كنه كه به حقيقت برسي نه به واقعيت. خدا كنه در هر دو عالم سربلند باشي نه بلند قامت. .... خوش باشيد. ياحق

ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد

دل رميده ما را انيس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله امور صد مدرس شد

سلام بر خواهر خوب و بزرگوارم. عيد مبعث پيام آور نور و رحمت ، نبي الله الاعظم ،محمد مصطفي (ص) برشما و خانواده محترم مبارک باد. هميشه شاد و سربلند باشيد و مرا در دعاهاي خود در اين ايام پرفيض از ياد نبريد. با آرزوي بهترين‌ها براي شما و خانواده محترم

شبي كه جوشش صد مهر در گريبان داشت

چـــــنين حادثه اي در مشيمه پنهان داشت

زميــن، به خود ز تب التهاب مي لرزيد

زمـــان، ز زايـــش نــوري به خويش مي پيچيد

موكــــــــــلان مشيــــــــت به كـــــــارگاه قدر

شـــــــــدنـــــــد، تا كه ببندند طرح نقش دگر

قضــــــــا گرفت قلم، تا كـــــــه بـر صحيفه نور

ظهــــــــــور نخبه ايجـــــــــــاد را، كند مسطور

ز عــــــــرش زمـــــــــره لاهوتيــان پرده نشين

نظــــــــــاره را بگشودند، ديده ســـــوي زمين

ز شــــــــوق، در رگ شـب خون نور جاري بود

بــــــــر آتشش قــــــــدم از تـــاب بيقراري بود

شبي عجب، كه همه جود بود و فيض و فتوح

شـــــــ